Over ijshockey, wandelen en Halloween.

Ik dacht: tijd voor nog eens een blog! Het onvermijdelijke is gebeurd: ik ben er niet in geslaagd consequent te zijn. Maar goed, liever niet consequent dan helemaal "niet" zeker? Ik hoop dat ik me alles nog een beetje zal kunnen herinneren.

In onze vrije week gingen we voor de eerste keer ijshockey gaan spelen (!). Een aantal uren per week is de indoor ijsbaan hier open voor hockey-spelend publiek en kan iedereen daar wat onnozel gaan doen en samen spelen. Het was heel tof, enkel het remmen moeten we nog wat onder de knie krijgen. Maar we zijn intussen al een keer of 2 teruggekeerd en proberen regelmatig te gaan. 

De dag nadien hadden we nog maar eens een wandeling gepland. Deze keer echter een échte, stévige lange wandeling met Michel, Hannes, Daan en mezelf. Ons doel was het Spa-hotel in Peurunka. Geschatte afstand: 23 kilometer. We namen de bus naar de rand van de stad (aan de andere kant van de stad) en begonnen onze tocht. In de verkeerde richting. 

Maar goed, opwarming achter de rug stapten we uiteindelijk in de juiste richting, naar het Noorden. We besloten ook wat minder op de kaart te kijken (die meestal toch niet overeenkwam met de werkelijkheid) en gewoon het kompas te volgen. Met momenten werkte dat plan zeer goed, op andere momenten bracht dat ons in wat minder aangename gebieden. Onvermijdelijk liepen we door jachtgebied (gelukkig wordt er overdag niet veel gejaagd), dichtbegroeide bossen en het ergste: moerassen. Zeer avontuurlijk, dat wel, maar ook zeer onaangenaam om onverwachts kniediep in het water te staan. Maar als echte avonturiers baanden we ons doorheen al deze obstakels. De beloning zijn de unieke landschappen en uitzichten die je krijgt wanneer je 'het pad verlaat' en het gevoel dat je ergens bent waar schijnbaar nog nooit iemand is geweest. Zeer bijzonder. 

Ongeveer 7 uur en 27.4 km later kwamen we aan bij het hotel. We genoten van het eten en de ontspanning. En we besloten om in tegenstelling tot eerdere plannen de volgende dag niet terug te wandelen, maar een lift wedstrijdje te houden. 

De volgende ochtend deden we een partijtje mini-golf en een rondje bowling. Vervolgens vormden Daan en Hannes een team om te strijden tegen Michel en mezelf voor de eer van beste lifters. Nog geen 10 seconden nadat we de lobby verlaten hadden kregen Michel en ik een lift rechtstreeks naar Jyväskylä centrum, dus de wedstrijd was redelijk snel gewonnen. 

De week nadien kreeg ik mijn eerste bezoek uit België. Op donderdag kwamen mama en papa toe in Helsinki. Nadat ze de stad verkenden op vrijdag trokken ze zaterdag meer naar het noorden en kwamen ze toe hier in Jyväskylä. Ik liet ze kennis maken met de stad en zij lieten mij kennis maken met de verschillende restaurantjes alhier. Een eerlijke ruil. 

Op maandag kwam ook Fien toe. Dinsdag trokken we met ons vier de natuur in voor een korte maar intensieve wandeling en bezochten we de (bescheiden) fabriekswinkel van de lokale chocoladefabriek.

Een filmpje van dit alles is er ook natuurlijk! (Opnieuw hetzelfde: klik op het logo van 'youtube' en bekijk in 720p ;-))

Het was de week van Halloween, dus onvermijdelijk waren er ook verschillende feestjes voor dit gebeuren. Op vrijdag was echter het hoogtepunt met het 2de "m-building" feestje. Deze keer was het hele gebouw omgetoverd toch een waar Halloween decor en iedereen was geweldig verkleed. Met een zeer toffe avond die tot de vroege uurtjes de volgende dag duurde tot gevolg. 

Na dit feestweekend volgde mijn 2de examen: "Logistics and Technology of Live events". Naar mijn gevoel ging het goed, de resultaten volgen nog.

En over resultaten gesproken, herinnert u zich nog dat vak "wine and other alcoholic beverages" waar ik het WSET examen een tijd geleden van gemaakt had? Dat resultaat is eindelijk binnen!

Ik haalde 74%, geslaagd met onderscheiding. Hoera! Bovendien hadden we ook nog een werkje voor dit vak, waarvoor ik een 4,5/5 haalde.

Om ons goede resultaat te vieren kochten Daan en ik een heuse pooltafel voor in het appartement in de 2dehands winkel.

Momenteel hebben we redelijk veel werk voor school. Veel van onze deadlines liggen in deze maand, alsook mijn laatste examen volgende week voor het vak Fins. Dus het is nog even doorbijten tot eind volgende week om dan weer volop te genieten van de Finse natuur. Volgende week  vrijdag vertrekken we namelijk naar Lapland voor een kleine week. 

Uitgebreid verslag daarover ergens rond 2 december!

Oja, ook in Finland kennen ze Kuifje.

Moi moi!

De herfst is in het land...

... en wat doet een mens in dan? Wandelen! De herfst kwam hier heel snel en op zeer korte tijd is het landschap drastisch veranderd van een groene oase in een oranje-bruin schilderij.
Zoals gewoonlijk moet ik op dit moment weer even terug in de tijd keren, geen gemakkelijke opgave. Eerst terug naar de week van elf oktober, na de twee-daagse wandeltocht. Het was al bij al een vrij rustige en bijna "saaie" week. Niet omwille van te weinig activiteiten, maar omwille van ons eerste examen dat op dat moment in aantocht was, alsook een deadline voor een essay (proefstuk? werkstuk? tekst...) voor datzelfde vak: Basics of wine and other alcoholic beverages. In de eerste dagen van die week werkte ik het essay af. Geen gemakkelijke opdracht met al de afleiding die hier heerst, maar ik kon schrijven over Belgisch bier, een onderwerp dat uiteraard wel de nodige aandacht kreeg. Na het essay volgde een weekend van sociale afzondering, Dr. Oetker pizza en studieboeken. Wijn is een zeer interessant onderwerp om te bestuderen, maar alle druivensoorten en regio's vanbuiten blokken is geen sinecure. Dinsdag volgde dan ons eerste examen. Een zeer raar gevoel, zo in het begin van oktober. Het resultaat zal echter even op zich moeten laten wachten aangezien het examen wordt opgestuurd naar Londen om daar verbeterd te worden.
De woensdag daaropvolgend volgde een tweede stress dagje, met mijn eerst optreden als DJ hier in de stad. De muziek die ik speel is volkomen onbekend in Finland, dus zowel voor de mensen die mij vroegen om te spelen als voor mezelf was het koffiedik kijken hoe de jeugd erop zou reageren. Maar we zagen dat het goed was met een zeer geslaagd feestje als gevolg. Een grote opluchting voor beide partijen, en hopelijk met een verhaal dat nog een staartje zal krijgen. Maar dat zal de toekomst uitwijzen.

Ik ben Paranoized, voor zij die dat niet weten. 

Op dat feestje kwam ik bovendien te weten dat de geluidslimiet in Finland 109 (!) dB bedraagt. Absurd luid, als je het mij vraagt. Men wist mij te vertellen dat de "Metal-muziek" daar voor iets tussen zit...
Donderdag besloten we opnieuw om voor ons stedelijk ijshockey team te gaan juichen. En we hadden geluk. "Onze" Jyp speelde voortreffelijk sterk en verpletterde de tegenstand, met een mooie 4-0 als eindresultaat.

Op vrijdag stond er nog een hoogtepunt op de agenda: "The first official M-building party". Misschien eerst even een kleine toelichting: hier in Roninmäki zijn er zeven gebouwen. G, H, J, M, N, K en L. Het M-gebouw is naar verluid al jaren het "feest gebouw". De meeste Spanjaarden wonen er, en mensen uit Gent (of andere studentensteden) weten wat er gebeurt als er een grote groep Spaanse Erasmus studenten samen leeft... Inderdaad: Fiestas. We vermoeden dat het een bewuste keuze is van de huisvestingsmaatschappij, aangezien het M-gebouw het meest afgelegen ligt.
Maar goed, "het feest" dus. Er werd al sinds augustus over gepraat en afgelopen vrijdag was het dus eindelijk zover. In de gemeenschappelijke ruimte op de gelijkvloers en het bovenste verdiep werd muziek gespeeld, de hal was gevuld met mensen en een tiental appartementen stond open voor wie even wou socializen/zitten/roken op een balkon... Een drie à vierhonderd mensen kwamen meegenieten van de sfeer en het feest duurde tot in de vroege uurtjes (heb ik van horen zeggen.)
Leuk aan dit feest was dat elke nationaliteit zowat zijn eigen favoriete sterke drank mee had. In verlenging van mijn examen over de alcoholische dranken eerder die week, nam ik de kans om er enkele te proeven. Meest memorabel was toch wel de "Poolse Wodka". Met zijn 96% alcohol waande ik mij eerder in een ziekenhuis, maar ieder zijn smaak. Het is alleszins de mijne niet.
Bijgevolg van de drukke maar geslaagde week was het een zeer kalm weekend, in voorbereiding voor onze lesvrije week.
Maandag werd spontaan omgedoopt tot kuisdag. Na de drukke week was het appartement herschapen tot een stort (de oplettende kijker van het filmpje hieronder zal de foto opmerken...). Maar met verenigde moed, wil en kracht slaagden we erin om het weer in nieuwstaat te hervormen.
Dinsdagochtend (deze ochtend, nvdr) kropen we absurd vroeg vanonder de wol. Om 5.55u trokken we vanuit ons appartement met Michel, Chris en Hannes richting Laajavuori. Deze heuvel op een zestal kilometer van Roninmäki herbergt de enige skipiste in de buurt van de stad, alsook een hoop langlauf routes en een nest ski-schansen. Maar hoofddoel van onze vroege wandeltocht was een mooie herfst zonsopgang zien. Maar helaas was het te bewolkt om met het blote oog te zien waar de zon precies opkwam. Gelukkig hadden we een kompas om toch te doen alsof dat we iets zagen...
En ik heb voor de eerste keer een ski-schans van dichtbij gezien. Mijn mening over deze sport is echter niet veranderd: ge moet goe zot zijn om daar vanaf te sliere (om het op zijn schoon Gents te zeggen).
Maar goed, zoals eerder gezegd: beelden zeggen zoveel meer dan woorden. Vandaar opnieuw een filmpje van de afgelopen weken.
Beginnend met onze tweedaagse wandeltocht van een tijd terug, beelden van onze tocht deze ochtend en een hoop willekeurige foto's tussenin.

(Vergeet zeker niet om over te schakelen op 720p, rechts onderaan de video ;-))
Een filmpje


En zo groet ik u alweder, tot een volgende geschrift.

De slaapzak is niet meer wat hij geweest is...

Beste lezers,

Hoera! Maar één dag na afspraak deze keer, maar opnieuw met een goede reden. Na de gewoonlijke lesweek vorige week, een hockeymatch (we verloren, ik weid er niet over uit) en een gezellige feestje op vrijdag hadden we gepland om zaterdag en zondag te gaan hiken (wandelen). Eigenlijk hadden we voorzien om vrijdag avond al te vertrekken, maar Henna, onze Finse gidse van dienst moest onvoorzien werken tot laat in de avond, dus moesten we uitstellen tot zaterdag. En om een reden die mij onbekend blijft, konden we uiteindelijk pas zaterdag namiddag vertrekken vanuit Jyväskylä. Normaal bestond onze hikersgroep uit Daniel (USA), Henna (FIN), Michel, Daan en ik (Team Belgium). Maar Daan moest afhaken wegens ziekte.

Eerst namen we de trein richting Keuruu, de woonplaats van Henna's moeder, waar we een stafkaart moesten ophalen. Vandaar werden we opgehaald door Henna's vader. We reden eerst nog even langs de supermarkt om wat essentiële survival dingen in te slaan (bier en chocolade) en vervolgens langs Henna's vaderlijke huis om haar vader uit te laten stappen zodat wij zelf verder konden rijden naar het natuurpark/reservaat "Helvetinjärvi"...
Uiteindelijk kwamen we aan op de parking aan het park om 19.00u. Vrij laat, naar Finse normen in oktober, aangezien het donker is rond 20.00u-20.30u... Maar we waren er klaar voor en begonnen onze toch!

vlnr.: Michel, ik, Henna en Daniel

Voor het volledig donker was, trokken we eerst zo snel mogen naar het Helvetinjärvi zelf. Nog even een korte les Fins: Helvetti = de hel, Järvi = meer en de "in" bij helvetin maakt het woord bezittelijk (zoals ik jullie eerder al leerde). Dus: Helvetinjärvi is het Meer van de hel! (tum tum tuuuum). Gelukkig was het maar een kleine 2 kilometer van de rand van het park naar het uitzichtpunt over het meer, dus we haalden het nog net voor de zon helemaal verdween achter de heuvels...

Helvetinjärvi. Het uitzicht was aangenamer dan de benaming ervoor...

Na een korte stop aan het meer, trokken we verder naar onze kampeerplaats (Neen, geen camping...). We trokken een 6-tal kilometer dieper in het park, en godzijdank hadden we lampen bij, want in het bos zagen we letterlijk geen hand voor ons ogen. Het moet wel gezegd zijn dat het zeker iets mysterieus had, de nachtwandeling. Doorheen de moerassen, bossen, mosvlakten... En het was spannend, nadat Henna ons vertelde dat het een gebied was met redelijk veel beren, die rond deze tijd van het jaar nogal agressief zijn omdat de winterslaap er zit aan te komen en ze dus veel willen eten (of zo iets). Ook de wolven lijken in opmars in Finland, maar worden een stuk minder gezien dan beren. Maar ondanks al deze interessante fauna, zagen we gedurende onze toch geen oplichtende ogen. Gelukkig maar?
Dik twee uur later kwamen we aan op de kampeerplaats. Er waren al redelijk wat mensen (een tiental tentjes), dus er was al een mooi kampvuur aan de gang. Luxe voor ons. We zochten een mooie plaats voor de tenten. Michel en ikzelf deelden de ware avonturiers-tent, Daniel en Henna brachten een paleis mee.

Het paleis.

De échte hikers.

De tenten opgezet, konden we onze survival maaltijd genieten. Onze vriend Daniel voorzag ons van het voedsel voor échte mannen: MRE's... Meal-Ready to-Eat. Het voedsel van de soldaten over de hele wereld. Hij had verschillende menu's mee, ik waagde mij aan de 'Beef Ravioli'.

We openden ons pakket en waanden ons even kinderen op kerstmis. Één pakket, één maaltijd, weegt ongeveer een kilo en is gevuld met allerhande 'lekkernijen'. Over de smaak ga ik niet te veel uitweiden (deze pakketten blijven 30 jaar goed), maar het inhoudelijk uitzicht was wel zeer tof!

Handig is ook dat er geen vuur nodig is om het eten op te warmen. Het groen-achtige zakje links onderaan de foto bevat een magnesuim-fosfor mengeling, die in contact met water zeer warm wordt. En op elk zakje staat (onvoorstelbaar grappig) uitvoerig uitgelegd hoe het gebruik/opgegeten dient te worden + de nodige propaganda. Denk niet na, het leger denkt voor u?
Nadat we onze maaltijden genuttigd hadden (een 3000 calorietjes), genoten we van de warmte van het kampvuur en het uitzicht over het meer, tot plots...

Aurora Borealis!!! Oftewel: het noorderlicht! Hoe mooi deze foto ook is, niets tipt aan de werkelijkheid. Dit moet absoluut het mooiste natuurfenomeen zijn dat ik ooit heb gezien. Een dik half uur lang konden we genieten van deze prachtige groene dansende lichtgevende golven. Mijn weekend kon al niet meer beter.
Na het lichtspektakel trokken we de tent in. Onderweg naar de tent, weg van het vuur, omarmde de kille nacht ons. Ik besefte opeens dat het wel eens een lange nacht kon worden voor mij... en gelijk had ik.
Ik kroop in mijn jaren-oude lafuma slaapzak en stelde vast dat het nog meeviel. Maar schijn bedroog. Een dertigtal minuten later voelde ik de koude door de slaapzak sluipen. Doorheen de jaren en was-beurten was deze kennelijk zijn isolerende kracht wat verloren. En het feit dat dit de koudste nacht in Finland was (+2°C) voor ons, tot nu toe, hielp ook niet echt. In een poging om mezelf op de warmen kroop ik volledig in de zak, sloop deze af en begon hevig te ademen. Het werkte! Dankzij de warmte (en het zuurstoftekort?) viel ik in slaap. Maar helaas, niet veel later werd ik weer wakker aangezien alles weer was afgekoeld. Ook het feit dat je af en toe al wat geluiden hoort in een bos, waarvan sommigen klinken als een beer, bevorderen niet echt de  slaaplust. De nacht kroop dus traag voorbij. Een positieve noot: nu weet ik dat mijn slaapzak aan vervanging toe is.

De volgende ochtend waren Michel en ikzelf redelijk vroeg uit de veren. Ook hij had het niet makkelijk gehad om de slaap te vatten. Tegen 8.30u trokken we naar het kampvuur dat, gelukkig voor ons, reeds goed aan was gemaakt door andere vroege vogels. We warmden ons op en deden ons te goed aan een wafelontbijt. Vervolgens viel ons opeens op hoe mooi de omgeving was...

We pakten onze tenten in en trokken verder door het park. Op de volgende kampeerplaats besloten we te lunchen. Er stond ons nog een heeeerlijk MRE te wachten. Maar eerst moesten we vuur maken (voor wat warmte, hoewel de zon goed scheen, bleef het verdacht koud). En wie vuur wil, moet hout kappen.

Na de lunch trokken we weer verder, terug richting auto. Naast geweldige natuurfotos, leverde dit ons ook een vallende Daniel...

Yi-haaaaa!

 Eens terug aan de auto nam Henna ons mee naar terug naar het huis van haar vader, waar we naar goede Finse gewoonte natuurlijk een beurt in de sauna aangeboden kregen. Opnieuw een eerste keer: een échte Finse hout-sauna (met houtblokken, dus). We vroegen 75 °C, we kregen 95 °C. Gelukkig was er een waterslang met ijskoud regenwater IN de sauna voor de occasionele afkoeling...
Uiteindelijk waren we zondagavond rond 23.00u terug in Jyväskylä. En moe van het hele avontuur, apprecieerde ik meer dan ooit de zachtheid en warmte van mijn bedje in ons vertrouwde Roninmäki...

Go JYP Go!

Dag trouwe lezer!

Het is een matige dinsdagavond hier in Finland. Het is 19u38 en er staat nog steeds 12°C op de thermometer. De zon is echter al even verdwenen achter de horizon.
Dit korte verhaaltje begint 7 dagen geleden, de dag dat wij terug in Jyväskylä arriveerden vanuit Tallinn. Maar alvorens ik begin, is het misschien interessant om even terug in te pikken op ons reisje van toen. Deze keer echter niet met woorden, maar met de beelden:

(Vergeet zeker niet om over te schakelen op 720p, rechts onderaan de video ;-))
Deel 1
Deel 2

Dat gezegd zijnde, toen wij terug thuis waren stond ons eerste Belgisch bezoek ons op te wachten: Eline en Bea, 2 vriendinnen van Daan (mijn reis- en flatgenoot, als dat nog niet duidelijk was).
We gaven hen een rondleiding in onze bescheiden tijdelijke thuisstad en trokken naar de winkel. In ruil voor de slaapplaats die we hen aanboden stonden zij in voor het avondeten en de hygiëne in het appartement (een voorwaarde die voor iedereen van toepassing is, trouwens).
Om de meisjes toch wat cultuur aan te bieden, besloten we de dag nadien naar de ijshockey match te gaan. JYP, het team van Jyväskylä, speelde tegen Blues (uit Espoo). JYP speelt hier in Finland in de 1ste klasse en was kampioen in 2009. Het was de eerste thuismatch van dit seizoen, dus ook onze eerste keer dat we ijshockey van zo dichtbij zouden aanschouwen. Het was een ongelooflijk spektakel, iets wat we zeker en vast meer zullen doen.

Video ijshockey

Voorts ging Daan wandelen met de meisjes, door wind en regen, en lieten we hen proeven van het nachtleven hier. Vrijdag trokken zij weer richting België en besloten wij om er eens een rustig weekendje van te maken. Het weer was alvast ideaal om binnen te blijven.
Aankomend weekend staat er een wandeltocht door een natuurreservaat + overnachting in tent op het programma. En er is ook iets met een sauna. Maar meer daarover de volgende keer!

Tallinn - Vilnius

Dag lezers en lezeressen,

Wat een reis! Wat een landen! Ik weet nu al dat ik moeite ga hebben om neer te schrijven wat we gezien en beleefd hebben, aangezien veel van die ervaring (hoe cliché het ook is) onbeschrijfelijk waren. Gelukkig maakten we met ons 7 samen een kleine 2500 foto's en heb ik een heleboel gefilmd. Binnenkort daarvan dus ook het resultaat. 

Maar laat mij naar goede gewoonte beginnen bij het begin. Vorige week was een vrij normale week eigenlijk. Het begint kouder te worden hier, voor het eerst hebben we mogen zien wat serieuze Finse regen is en er zijn nog steeds zeer veel bomen. Ook de lessen verliepen zoals gewoonlijk. Ik had echter wel mijn course "European Cultural Policy". Een 2 dagen durend vak dat mij heel boeiend leek. De 2 lessen vielen echter wat tegen, aangezien het voornamelijk en zeer specifiek over de geschiedenis van de cultuur en het beleid in Duitsland ging (het was een Duitse gastprof). Maar de 300 pagina's lectuur die we zelf moeten verwerken gaan gelukkig wel effectief over hedendaags Europa. En we hebben geen examen, enkel een schrijfopdracht, dus ik zal wederom niet klagen. Donderdag was het in Jyväskylä "Tursajaiset", de 'fresh-men party', iets wat eventueel vergelijkbaar is met 'den doop' bij ons, maar dan veel beschaafder én voor ALLE eerstejaarsstudenten (en de erasmusstudenten). (Aangezien zo goed als iedereen aangesloten is bij de studentenvereniging.)

Het thema was "Wild Wild West" en bijgevolg liepen er donderdag vanaf de middag zo'n 3000 cowboys, indianen en oud-midden-westerse ornamenten door de stad. Het was absoluut een grappig zicht, maar ik kon zelf niet meedoen aangezien ik les had. 

En zo was het plots alweer vrijdag. We stonden op om 6 uur, namen vlug een douche en een ontbijt en verlieten ons appartement voor de eerste keer voor een langere tijd. Vier van ons zeven-koppig reisgezelschap (Hannes, Joris, Daan en mezelf) reden mee met Markus, een Est uit Tallinn die voor het weekend naar huis ging. De andere drie (Diana, Jara en Chris) kozen voor het avontuur en besloten te liften. 

Wij als auto reizigers hadden onze ferry al gereserveerd op voorhand, dus we moesten absoluut op tijd zijn. Om 6.45 uur lieten we Jyväskylä voor de eerste keer in bijna een maand achter ons, op weg naar voor ieder van ons totaal onbekend gebied: het Baltisch gebied. 

Rond 10 uur arriveerden we in Helsinki, ruim op tijd voor onze boottocht van 11.30 uur. Maar het was druk, zoals ongeveer elke boottocht tussen Tallinn en Helsinki (en er zijn er toch wel een 15-tal heen en evenveel terug per dag). Het is een traditie voor de Finnen om een dagje Tallinn te doen om alcohol en tabakswaar te kopen. Alcohol in Tallinn is al gauw 50 tot 66 procent goedkoper, voor sigaretten hetzelfde. 

Op de ferry zelf wordt de "tax-free" winkel ook geopend vanaf het moment dat het schip zich buiten de grenzen begeeft.

Tallinn in zicht.

Ongeveer twee en een half uur later arriveerden we in het zonovergoten Estland. Na een snelle maaltijd en de eerste inkopen bracht Markus ons naar de slaapplaats die hij voor ons had geregeld. Het was een studentenhuis van de Universiteit, waar ze vrije kamers verhuren per nacht. Deze slaapplaats zou iemand van buiten Tallinn trouwens nooit vinden, want ze staat nergens geadverteerd. Maar het was pure luxe voor 12 euro/persoon. We kregen een ruim studentenappartement met 4 slaapkamers (2 keer 3 bedden en 2 keer 2 bedden) met TV, verse lakens en handdoeken, 2 badkamers, 2 WC's en een ruime keuken met bestek, borden, glazen, microgolf, fornuis, waterkoker, broodrooster, koffie..... En dat op 10 minuten wandelen van het centrum. Na het bekomen van de eerste indrukken bood Markus ons een rondleiding aan door de stad. We wandelden doorheen de "New-town" (gebouwd in de periode 1992 tot nu), met prachtige moderne architectuur, soms gemengd met oudere gebouwen. 

Eens doorheen de New-town kwamen we in de "Old-town" (ca. 1200-1300), het historische centrum van Tallinn. Een prachtige oude stad, met vele kerken, pleinen, gezellige straatjes en een impressionante Russische kathedraal. En ondanks dat Estland sinds januari dit jaar de euro heeft geïntroduceerd, zijn de prijzen overal nog steeds ongelooflijk laag. Je kunt er nog steeds op restaurant gaan eten en drinken voor minder dan 10 euro. Markus nam ons mee naar een restaurant/eethuis waar ze "echte Estse pannenkoeken" serveren, hartige en zoete, heel groot en dik, heel lekker en ongelooflijk vullend in de maag... voor 3 euro. 

We wandelden ook op de heuvel naast de stad, van waarop we een schitterend panorama zagen over Tallinn. De geschiedenis van het land en de stad kregen we er van onze geweldige gids gratis bij. Het werd echter wel even emotioneel toen het jaar 1991 viel, het jaar dat Estland zichzelf onafhankelijk vocht (zonder geweld) van de Sovjet-unie. Ook bij ons, onwetende westerse Europeanen, stond het water bijna in de ogen. Het verbaasde ons dat we over deze recente geschiedenis nooit geleerd hebben in school. 

Vanaf de heuvel zagen we ook effectief de verschillende stadsdelen naast elkaar: nieuw, oud en het Sovjet gedeelte met de "grijze appartementsblokken".

Na de prachtige en leerrijke namiddag in de stad trokken we terug naar onze slaapplaats waar rond 10 uur onze 3 liftende reisgenoten aankwamen. Op dat moment maakten we een wijziging in onze plannen: we hadden voorzien om de volgende ochtend de bus te nemen naar Vilnius (de hoofdstad van Lithouwen), maar we besloten om een dag langer in Tallinn te blijven en de nachtbus te nemen (waardoor we bijgevolg Riga niet meer gedaan hebben). 

's Avonds was er een optreden van Chase & Status (Dj's) in de expohal van de stad. Wat een waar feest moest worden draaide voor ons uit in een ware catastrofe. Aan de deur merkten we dat de organisatie veel meer tickets had verkocht dan er mensen binnen konden (de zaal had een capaciteit van ca. 10000...). Maar wij, zeven studenten uit de eventwereld, zagen dat het niet goed kwam. Een veel te kleine ingang (die ook diende als uitgang), een uitgelaten menigte die duwde langs alle kanten, geen crowd-management, agressieve dronken jongeren (en Russen, die nog erger zijn) en glazen flessen die in het rond vlogen. We besloten wijselijk om het feest de rug toe te keren en ons leven te sparen. We gingen een hapje eten in de stad en keerden huiswaarts.

De volgende ochtend (oké, middag, ik geef het toe) vroegen we even aan de balie van het studentenhuis om hoe laat we moesten uitchecken. "Whenever you are ready", kregen we te horen. We houden van de Estse gastvrijheid. We trokken de stad in en probeerden onze 3 liftende vrienden dezelfde rondleiding te geven zoals wij die kregen van Markus. 

Onze bus naar Vilnius vertrok om 22.30 in Tallinn en we bereidden ons voor op de 700 km lange en 9 uur durende reis. Die ons trouwens een luttele 20 euro armer maakte. 

In Vilnius hadden we slaapplaats bij een vriend van Diana, een van onze reisgenoten (die zelf afkomstig is van Vilnius). Nerka, onze gastheer, bleek een klein genie te zijn. Zijn woning is in een kelder van een oud Sovjet-gebouw. Zeer ruim en volledig door hemzelf in orde gebracht (elektriciteit, water, verwarming, badkamer...) tot een gezellige leefomgeving. Hij is in de eerste plaats muzikant, dus bouwde hij zijn eigen (zeer mooie) opname studio. Daarnaast is hij meubelmaker, dus maakte hij zijn eigen CNC machine. Het was zeer onwerkelijk om te zien, vrijwel onbeschrijflijk.
Ook in Vilnius was het weer ronduit schitterend, dus besloten we om direct naar het centrum te gaan ondanks de vermoeidheid (slapen op een bus is niet evident).
Het contrast met Tallinn was groot. Héél groot. Vilnius ademt nog steeds communisme. Gefaald communisme. Elke vijf minuten werden we aangesproken door bedelaars. Zij het voor sigaretten, zij het voor "geld voor de bus". De stad had ook niet echt een modern gebied, enkel de Sovjet architectuur en in het midden een oude ommuurde stadskern. Maar zoals wij het graag hebben, was deze stad nog goedkoper dan Tallinn. In Litouwen betalen ze nog steeds met Litas (ondanks het feit dat de euro er zit aan te komen), dus er kwam wat rekenwerk aan te pas. Maar veel aankopen die we deden waren minder dan 1 euro...
We proefden de verschillende nationale gerechten, "dumplings". Zeer vergelijkbaar met de Italiaanse Gnocchi, maar dan groter (formaat van de aardappel zelf) en opgevuld met gehakt. Lekker, maar zwaar.

De zondagavond in Vilnius stond er een optreden en feestje in het centrum op het programma. Ik moest echter passen wegens een acute verkoudheid (vermoeidheid hmmm?).
De maandag namen we een dagje ontspanning. Eten, wandelen, terrasje... Diana bezocht haar familie, en 's avonds om 22.30u stapten we weer de nachtbus op richting Tallinn.
Dinsdagnamiddag waren we terug in Jyväskylä om 15.29u, waarop het vervolgens begon te regen om 15.30u.We beginnen te begrijpen wat een "Finse depressie" is. Het weer, gevolgd door de prijzen van verbruiksgoederen deden ons ook even zeer.
Maar dat wordt voor mij persoonlijk dan weer gecompenseerd door de immer prachtige natuur. En de eekhoorns, die ik steeds vergat te vermelden. De bomen zitten er hier vol van! Het is zeer rustgevend om naar buiten te turen, op zoek naar beweging in het groen.

En zo eindigde ons avontuur naar de Baltische staten (of toch 2 er van). Ongelooflijk dat niet meer mensen deze landen kiezen als vakantiebestemming. Zeker Tallinn zou op ieders verlanglijstje moeten staan. [Gratis tip]

Moi moi! 

Newsflash

Beste volgers, lezers,

even dit kort bericht om te melden dat er aankomend weekend niet direct een update op de blog zal komen. Morgen, vroeg in de ochtend, vertrekken we met 7 studenten richting Tallinn, Estland. Zaterdag reizen we door naar Vilnius in Lithouwen en vervolgens zullen we waarschijnlijk via Riga in Letland terugkeren. Dinsdag zouden we terug moeten zijn in Jyväskylä en als ik niet te moe ben zal ik jullie proberen voorzien van een boeiende blogpost op woensdag.

Tot dan!

Wijn, wijn en nog meer wijn

Terve!

Alweer een week is voorbijgevlogen aan de snelheid van het licht. En over licht gesproken, we hebben er steeds minder van. De dagen beginnen merkbaar korter te worden en de Finnen zijn massaal vitamine D pillen aan het inslaan. Misschien dat Daan en ik binnenkort ook maar eens een doosje ophalen, want iedereen adviseert het ons. Maar momenteel hebben we echter één probleem op vlak van 'dingen' kopen: onze bankkaarten weigeren dienst. Sinds dinsdag kunnen we nergens meer betalen, geld afhalen... En we zijn hier met 3 belgen, we hebben elk 2 rekeningen bij verschillende banken, maar absoluut niets werkt. Bij de bank in Finland wisten ze van niets, in België van nog minder. Vrijdag kregen we dan toch bericht vanuit België dat ze vastgesteld hadden dat er in de afgelopen dagen geen enkele transactie gebeurde tussen Finland en België... Problemen met het Maestro systeem of iets dergelijk (wat we zelf ook wel al door hadden, aangezien Visa wel nog werkt).
Woensdag besloot ik dan toch maar om eens een Finse rekening te openen, en het weekend zijn we doorgekomen dankzij onze goede vriend Michel en zijn Visa.
Ook de lessen komen meer en meer op gang. Het systeem van lesgeven is hier ongelooflijk verschillend dan het systeem bij ons. Zo wordt er bijvoorbeeld maar 45 minuten lesgegeven, gevolgd door 15 minuten pauze. Dat klinkt absurd, maar is eigenlijk zeer aangenaam. Iedereen is veel meer geconcentreerd en aandachtig.
Wat ook een groot verschil is, is de algemene mentaliteit. Lectoren spreek je aan met de voornaam, en zo goed als elke lector begon zijn les met iets à la: "ik ben de lector, maar ik ben je vriend en wil vooral leren van jullie". Er wordt steeds gestreefd naar open discussies, eerder dan dat de lector of assistent staat voor te lezen. De sfeer in de lessen is zeer gemoedelijk, en als je 's morgens vroeg opstaat heb je bijgevolg ook écht zin om naar de les te gaan. Dat voelt alleszins héél anders in België. Maar ja, het gras is dan ook altijd groener aan de overkant.

Deze week hadden we ook onze intensieve course "Wine and other alcoholic beverages". Een zeer begeerde course, maar weinig studenten mogen hem volgen van hun thuis-instelling. Wij mogen dat natuurlijk wel (we begrijpen ook niet goed waarom andere niet mogen, maar bon).
Het was zeer moeilijke stof, zeer uitgebreid, en zeer vermoeiend. Maar ongelooflijk interessant en leerrijk. Ik geef toe dat ik tot woensdag een absolute nul-kenner was als het neerkwam op wijnen. Maar op die drie dagen tijd is daar toch wel wat verandering in gekomen. Wie over wijnen praat, moet ze natuurlijk ook proeven. 41 verschillende wijnen zijn er de revue gepasseerd, en het moet gezegd zijn: er zaten enkele pareltjes tussen.
Enkele gratis adviezen:
Goede schuimwijn: Jansz Premium Cuvée Brut, Australië (ongeveer 15 euro)
Rode wijn: Hermitage La Petit Chapelle 2004, Frankrijk (ongeveer 45 euro) en Peter Lehmann Barossa Shiraz 2008, Australie (ongeveer 12 euro)
Witte wijn: Moselland Riesling Kabinett 2010, Duitsland (ongeveer 8 euro)

Het was ook zeer aangenaam dat we na de les de overschotjes mee mochten nemen naar huis. Huiswerk, heet dat dan...

Voorts gebeurt er hier ook nog steeds  elke dag wel iets. Een BBQ hier, een drink ginder, verjaardagen, aperitieven, diners, ... We komen tijd te kort!

Maar ik heb wel eindelijk het eerste filmpje klaar, mét een bescheiden rondleiding in onze woonst. Onze eerste 3 weken samengevat in 10 minuten, van het vertrek in Brussel tot het sabreren van de champagnes gisteren in de les. Veel kijkplezier!
(Bekijk best het filmpje op Youtube zelf door te klikken op het youtube logo in het filmpje, en vergeet niet om te schakelen naar 720p)

(http://www.youtube.com/watch?v=IAntG-dTRmM)

Ook nog even voor de ongeduldigen onder jullie: ik heb besloten vanaf nu te proberen iedere zaterdag of zondag te schrijven.

Tot volgende week!

"If you want to get more American than that...

... you should fuck Oprah in The White House." 

We hebben onze vriendengroep uitgebreid met een rasechte Amerikaan, Daniel. Ondanks zijn al wat hogere leeftijd (eind de 20, hij verloor wat tijd door zijn legerdienst in het Midden Oosten), zorgen zijn uitspraken wel voor de nodige hilariteit. Deze uitspraak volgde nadat iemand onder ons Jack Daniel's whiskey een Ierse drank bestempelde. Maar door deze blogpost met Daniel te beginnen, sla ik eigenlijk een aantal dagen over. Dus zal ik eerst proberen de juiste chronologie te volgen.

Afgelopen zondag brachten we inderdaad, zoals voorspeld, door aan het strand. Het was alweer een heel zomerse dag, zeer on-Scandinavisch. De avond voordien was er nog een verjaardagsfeestje in het intussen legendarische 'G-gebouw' hier in onze kleine gemeenschap. Het strand bleek de ideale plek voor sommigen onder ons om eens goed uit te kateren. 's Avonds zochten we toch eens wat vroeger ons bed op, want maandag stond onze eerste 'officiele' schooldag op het programma. Er was een meeting met onze internationale departementsverantwoordelijke die ons begeleide bij het inschrijven voor onze verschillende vakken. Na enig puzzelwerk kon iedereen min of meer een aanvaardbaar lessenrooster opstellen. Ik, goed student als ik ben, nam er nog een extra vak bij. Dat heeft verder niets te maken met het feit dat ik met mijn huidig lessenrooster enkel de maandagvoormiddag, woensdag ochtend en vrijdag ochtend naar school moet.
Maar laat u niet misleiden, beste lezer, al hebben we weinig uren les, dat wordt ruimschoots gecompenseerd met het nodige aantal opdrachten en projecten.
Na de "course enrollments" (het inschrijven in de lessen, dus) op maandag, hadden we natuurlijk nood aan wat rust op dinsdag. Naast de rust stond er ook een tochtje door de stad op het programma met de hele bende, langs de verschillende 2dehands winkels. Op die manier konden we ons een aantal luxe producten aanschaffen (een keukenmes, een pan, een grote handdoek, ...) voor bitter weinig geld! Wie zegt dat Finland duur is, is hier nog nooit geweest. Behalve alcohol is alles écht nog steeds even duur of goedkoper.
Woensdag gingen we vroeg uit de veren: onze eerste échte les! Helemaal klaar voor "Visual Communication" om 8 uur trokken we met volle moed richting bushalte voor de bus van 7u25. Aangekomen op onze campus zagen we voor het eerste de werkruimte van Music & Media (mijn afdeling), en we zagen dat het goed was...

Niet dat ik de grootste Mac-fan ben, maar dit is wel een vrij impressionant "Studeer en vrijetijdslokaal".
Helaas viel de ochtend toch wat tegen. Het viel ons op toen we de klas binnen kwamen dat er slecht 10 (erasmus) studenten aanwezig waren, geen enkele Fin en al helemaal geen prof. Blijkbaar had de mail ons niet bereikt dat die laatste ziek was... Dat was een kleine tegenvaller, maar we slaagden er in onze tijd te vullen met het in orde brengen van nog wat papierwerk en andere zaken. Tot de lunchtijd: 11 uur! (Het gaat terug wennen worden aan de Belgische structuur van eten eens we terug zijn... Want de Finse manier werkt wonderbaarlijk goed).
Na de lunch trokken we naar huis, want in de namiddag stond er weer een picknick op het programma. Deze keer voor alle eerstejaars en buitenlandse studenten.
En zo komen we terug bij Daniel. Michel (de roste Antwerpenaar van post 1) was die ergens tegen gekomen en nam hem mee naar de picknick. Galina (Rusland), Sarah (Duitsland) en ikzelf namen deel aan de graffiti wedstrijd. De hoofdprijs was vele gratis drankjes in Bar Bra (waar de afterparty was). Wij wonnen de 2de prijs, 2 drankbonnen elk en een t-shirt. Eigenlijk hebben Sarah en ik niet veel gedaan aan het kunstwerk...Zoals dat altijd gaat lieten we de russen het werk doen. Het resultaat mocht er wel wezen (al zeg ik het zelf).

Op de picknick besloten we een bescheiden pre-party te houden in onze flat. We zijn intussen al goed ingeburgerd: Finnen doen altijd een pre-party thuis, zodat ze niet meer moeten drinken in de bar/club.
Het was alleszins een zeer gezellige bende en de drank was hartverwarmend (je voelde het tot in de maag!).

Hopelijk staat dat percentage op het einde van
dit jaar ook op mijn diploma.

Daniel aka Iron Wolf aka Captain America

Donderdag was een rustdagje, met 's avonds een international dinner. Het idee was dat iedereen een nationale specialiteit zou koken. Wij, als belgen, dachten dat iedereen het eten achterwege zou gelaten hebben omdat er volgens Facebook een kleine 70 man kwam. Waren wij goed fout!

Toch wel een paar zeer lekkere (nooit geziene) dingen geproefd. Er waren ook tegenvallers. 

We gingen op tijd (net iets te laat eigenlijk) slapen, want vrijdag (deze ochtend) kwam misschien onze échte eerste echte les...

En inderdaad. Deze keer vlogen we er echt in. Maar de prof was zeer aangenaam, overtuigend, hij lijkt op Richard Branson, en voor hem moeten we maar 2 boeken lezen. 

Tegen de volgende post heb ik vermoedelijk ook de moed gevonden om eens een rondleiding te filmen in ons flatje, dus zoals beloofd volgt dat!

Maar nu, nog wat sfeerbeelden. Tot de volgende!

Carlsberg won het EK bierblikklimmen. 

We gaan dus écht wel naar school. No worries.

De moedige Erasmus voetballende studenten nemen het op tegen het Jyväskylän Meisjes voetbalteam (12-jarigen)